Zoa o vento,
e noto o seu movemento
¿É norte? Seica será nordés
pero aquí non hai.
E o vento devolveme a cando a miña carne era donda
e non coñecía o pracer nin o amor,
cando a nosa terra e eu camiñabamos xuntos,
e agora no peito xurde un escuro burato que non sei encher.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario